(၁)
လက္ေမာင္းေပၚ ေခါင္းအံုးအိပ္ေနေသာ ခ်စ္သူ႔မ်က္ႏွာကို တေစာင္းအေနအထားျဖင္႔ ၾကည့္ျမင္ခံစားရင္း ရံခါ သူ႔ေျခဖဝါးကို ကိုယ္႔ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင္႔ တို႔ထိကစားသည္။ ထိုအခါ ခ်စ္သူသည္ စကားတစ္လံုးမဆိုဘဲ ကိုယ္႔ခႏၶာဘက္ သူ႔ရင္အပ္လို႔ တိုးကပ္ျပီး ခပ္က်ပ္က်ပ္ဖက္ေလေသာအခါ ႏွလံုးသားသည္ ေသြးကိုတိုး၍ ညႇစ္သည္ထင္႔၊ တထိတ္ထိတ္ခုန္ကာ စိတ္က ခ်စ္သူကိုပို၍ ႏွစ္လိုဖြယ္ျဖစ္လာျပီး သူ႔ကိုကိုယ္က ျပန္၍ တင္းတင္းဖက္စဥ္ အိမ္ကေလး သိမ္႔ခနဲ႔တုန္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ကိုဝင္းထိန္ ျပန္လာတာျဖစ္မည္ထင္သည္။
ကိုဝင္းထိန္ကား ဤအိမ္ရွင္ျဖစ္သည္။ အိမ္အေပၚထပ္ ဟိုဘက္အခန္းမွာ အျခားအိမ္ငွား မိသားစုတစ္စုေနျပီး အထပ္သားျဖင္႔ ကန္႔ထားေသာ သည္မွာဘက္ျခမ္းမွာ ေကဇင္ႏွင္႔ မိသူတို႔ေနသည္။ ေအာက္ထပ္မွာေတာ႔ ကိုဝင္းထိန္ႏွင္႔ သူ႔ကေလးႏွစ္ေယာက္ ေနသည္။ အိမ္ေလွကားမွာ အျပင္တက္ျဖစ္ျပီး ေလွကားမွတက္တက္ခ်င္း ဝရန္တာ၊ ထုိဝရန္တာမွာ ရံခါ ကိုဝင္းထိန္က အကၤ်ီေလးေတြ ဘာေတြ လာလွန္းတတ္သည္။ ဒီသံုးဆယ္ဝင္းထဲက အိမ္ေလးေတြမွာ ေနရာက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ အရေဆာက္ထားရတာမို႔ အဝတ္လွန္းဖို႔ေနရာ အခက္အခဲရွိတတ္သည္။ ေကဇင္တို႔ငွားေနေသာ အိမ္မွာ ေတာင္ဘက္မ်က္ႏွာျပဳ ေနလိုက္ပံုစံမို႔ အေပၚထပ္ဝရန္တာမွာ ေနေရာင္အရဆံုးျဖစ္ရာ တစ္အိမ္လံုး အဝတ္ကို ဒီမွာပဲ ေနရာလုျပီး လွန္းၾကရသည္။
အခု အိမ္ကေလး သိမ္႔ခနဲ႔တုန္သြားရတာ ကိုဝင္းထိန္ အျပင္မွအျပန္ အဝတ္ရုတ္ဖို႔ အိမ္ေပၚတက္လာတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းမွာ လက္ညိဳးကေလးကပ္၍ ခပ္မဆိတ္ တိတ္တိတ္ေလးေနဖို႔ အမူအရာႏွင္႔ ေျပာေနေသာ ခ်စ္သူ႔ခါးကို သီဟ သိသိသာသာေလး လွမ္းကိုင္လုိက္ပါသည္။ ဒီေနရာကို ထိလွ်င္ ေကဇင္သိပ္ယားတတ္မွန္း သီဟသိေနသည္မို႔ အသံထြက္ခက္ေသာ ဤအေျခအေနမွာ သက္သက္ညစ္လုိက္တာသာ ျဖစ္မွန္းလည္း ေကဇင္နားလည္သည္။ သီဟလက္ကို ဆြဲယူျပီး လက္ေကာက္ဝတ္ကို ကိုက္ဆြဲလိုက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ အခ်င္းခ်င္းစိုက္ၾကည့္ေနရင္း အူျမဴးလာျပီး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ တိုး၍တိုး၍ အသံတိတ္စေနာက္ၾကရင္းက ပို၍ပို၍ အူျမဴးလာကာ ေနာက္ဆံုး ကိုဝင္းထိန္ အဝတ္ရုတ္ျပီး ေအာက္ဆင္းသြားသံၾကားရျပီးေသာအခါ၊ မေအာင္႔ႏိုင္ မအည္းႏိုင္ အသံမ်ားပင္ ခပ္တိုးတိုးထြက္၍ ခုိးခိုးခစ္ခစ္ရယ္မိၾကပါေတာ႔သည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ေသာ လူသူကင္းသည့္ ေန႔ခင္းအခါမ်ားတြင္ ဤအခန္းေလးသည္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ နတ္ျပည္ဘံုေလး ျဖစ္ေနတတ္သည္။
(၂)
ေလွကားရင္းမွာ ေယာက္်ားစီးဖိနပ္ေတြ႔ကတည္းက အေပၚထပ္က အခန္းထဲမွာ သီဟရွိေနမွန္း ကိုဝင္းထိန္သိပါသည္။ ကိုဝင္းထိန္တို႔ သံုးဆယ္ဝင္းထဲမွာက အိမ္တုိင္းလိုလို အေဆာင္သုိ႔မဟုတ္ အိမ္ငွားေတြထားၾကသည္။ အခု ကိုဝင္းထိန္က အေပၚထပ္ကို အခန္းႏွစ္ခုျဖစ္ေအာင္ ကန္႔ျပီး အိမ္ငွားထားထားျခင္းျဖစ္ရာ၊ အေဆာင္လို အျပင္လူမဝင္ရဆိုတာမ်ဳိး မရ။ သူ႔အိမ္သားႏွင္႔ သူ႔ဧည့္သည္ ရွိမည္ပင္။ သီဟႏွင္႔ ေကဇင္ ပတ္သက္မႈကိုလည္း ကိုဝင္းထိန္ မသိမဟုတ္၊ သိသည္။ သူတို႔ကလည္း သိသာသိေစ၊ မျမင္ေစနဲ႔ ဆိုေသာအခ်ဳိးမ်ဳိးျဖင္႔ ေနေနၾကျခင္းျဖစ္တန္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အေပၚထပ္မွာ အတူေနေနတာ သိလွ်င္ေတာ႔ ကိုဝင္းထိန္သည္ သူ႔အိမ္မွအျပင္ျပန္မထြက္ျဖစ္ေတာ႔ဘဲ ေအာက္ထပ္အခန္းထဲမွာပဲ တိတ္တိတ္ေလးသာ အိပ္ေနတတ္သည္က မ်ားေတာ႔သည္။
အေနၾကာလာေတာ႔ ေကဇင္ႏွင္႔ မိသူတြင္ ေကဇင္မွာ အိမ္ေထာင္ပ်က္ျဖစ္ျပီး၊ မိသူမွာ အိမ္ေထာင္ႏွင္႔ဆိုတာ သူသိလာသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ မိသူေယာက္်ားလာေသာအခါမ်ားတြင္ မိသူသည္ အျပင္မွာ အိပ္တတ္သည္။ သို႔ေသာ္ အမ်ားအျမင္မွာေတာ႔ ဒီႏွစ္ေယာက္သည္ အပ်ဳိနာမည္ခံျဖစ္သည္။ မိသူသည္ ေဆးရံုၾကီးေတာင္ဘက္က ေဆးဆုိင္တစ္ခုမွာ အေရာင္းဝန္ထမ္းျဖစ္ျပီး၊ ေကဇင္က ေဆးကုမၸဏီေလးတစ္ခုမွာ အေရာင္းျမႇင္႔တင္ေရးဝန္ထမ္း ျဖစ္သည္။ သူတို႔အလုပ္ေတြသည္ အိမ္ေထာင္သည္ဝန္ထမ္းကို အလုပ္မခိုင္းေသာ စည္းမ်ဥ္းေၾကာင္႔ ေကဇင္ေရာမိသူပါ အမ်ားအျမင္မွာ အပ်ဳိျဖစ္လာရသလို၊ မိသူေယာက္်ားဆိုတာကလည္း ကားၾကီးသမားဆိုလား၊ တစ္လတစ္ခါ ခပ္ၾကာၾကာတစ္ခါေလာက္သာ မိသူထံလာတာ ေတြ႔ရသည္။ ဟိုဘက္အခန္းကေတာ႔ ဝန္ထမ္းလင္မယားမို႔ ေန႔ခင္းခါကိုယ္စီအလုပ္သြား ညေနက်ျပန္လာ သူတို႔အေၾကာင္းက ရိုးရွင္းသည္။ ဒါက သူသိသမွ် သူ႔အိမ္ငွားေတြ အေၾကာင္းျဖစ္သည္။
(၃)
ခ်စ္သူႏွစ္ဦးၾကားက ျခားထားအပ္ေသာအရာကို ေက်ာ္လြန္ျခင္းသည္ သတၱိဟုဆိုလွ်င္ ထိုသတၱိကို ေကဇင္႔ထံမွ သူရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံရမည္။ ေကဇင္နဲ႔ခ်စ္စက သူေပ်ာ္သည္။ ေကဇင္ေက်ာင္းသူဘဝ၊ သူက လက္ရွိအလုပ္မွာ စဝင္ကာစ၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္မိၾကေတာ႔ ႏွစ္ေယာက္လံုးမွာ ရည္းစားဦးပင္မဟုတ္ေသာ္ျငား အခ်စ္ဦးမို႔ မူးလိုက္ၾကတာ၊ ညကမ်ားခဲ႔သမွ်၊ မနက္က် တစ္ခြက္ေသာက္လို႔ ေျဖရင္း အခ်စ္ဟာ အေသြးအသားထဲက ေမာင္းႏွင္အားတစ္ခုျဖစ္လာျပီး ႏွစ္ေယာက္လံုးဟာ အခ်စ္စြဲသူေတြဘဝ ျဖစ္လာၾကတယ္။
ေက်ာင္းျပီးတဲ႔ႏွစ္ေရာက္ရင္ေတာ႔ ေကဇင္လက္ထပ္ရမတဲ႔။ ဒီလိုဇာတ္ေတြ ဒီေခတ္မွာလည္း ရွိတာ သိလိုက္ရခ်ိန္၊ ေကဇင္႔ ေယာက္်ားေလာင္း ေက်းဇူးရွင္ဆိုတာ သူတို႔ျပည္နယ္က အသက္ၾကီးၾကီး မုဆိုးဖိုဆရာဝန္ပါတဲ႔။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္းေတြ အမ်ားသိလာခ်ိန္၊ မၾကာခင္ပဲ ကာလေတြ ေရွ႕တိုးလို႔ ေကဇင္႔ကို အဲဒီလူစုတ္ လုယူသြားေတာ႔ သူ႔ကိုထားခဲ႔ရမလားလို႔ ေကဇင္႔ကို အသည္းခြဲသမၾကီးစြပ္စြဲရင္း သီဟဟာ အသည္းေတြကြဲတယ္။ အခ်စ္စြဲသူဆိုေတာ႔ အခ်စ္မရွိရင္ ေသြးေလးတယ္။ အခ်စ္ရည္ျပတ္ခ်ိန္ ထတဲ႔ယင္းကို ပုလင္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ေျဖရင္း၊ သီဟ အလုပ္မွာလည္း ထိခိုက္လာတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ကာလတစ္ခုအၾကာ ေကဇင္ မႏၲေလးကို အျပီးလာေတာ႔မယ္ဆိုေတာ႔ သူမတားေတာ႔ဘူး။ ခ်စ္တာပဲေလ။ သူလည္းေကဇင္နဲ႔ ေနခ်င္တာေပါ႔။ ဒီၾကားထဲလည္း တစ္ေခါက္တစ္ေလ၊ ႏွစ္ေခါက္ႏွစ္ေလ ေကဇင္ မႏၲေလးလာတဲ႔အခါ တစ္ခါစ ႏွစ္ခါစ သူတို႔ေတြ႔ျဖစ္ၾကေသးတာပဲ။ ေကဇင္႔ေလာက္ သူဘယ္သူ႔ကိုမွ မစြဲဖူးတာမို႔၊ သူတို႔ေတြအိမ္ေထာင္ေရး ဘယ္သုိ႔ရယ္လို႔လည္း သီဟမေမးျဖစ္ေတာ႔ဘဲ ခ်စ္သူကို မႏၲေလးေလဆိပ္မွာ ေျပးၾကိဳျဖစ္ခဲ႔သည္။ အဲဒီေနာက္ေတာ႔ တရားဝင္အိမ္ေထာင္က်လို႔ မရတဲ႔ ေရႊေက်ာင္းေျပာင္ေျပာင္ ဝမ္းေခါင္ေခါင္ ကုမၸဏီဝန္ထမ္းဘဝမွာ ေကဇင္နဲ႔သူ႔ အခ်စ္လမ္းခရီးကို လက္ရွိေတာ႔ ဒီလိုေလးပဲ အဆင္ေျပသလိုဆက္ေလ်ာက္ေနမိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ တစ္ခါတေလ ဒီေနရာေလးဟာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ နတ္ျပည္ဘံုေလးပါလို႔။
(၄)
ေကဇင္တို႔ ေရခ်ဳိးကန္သည္ အိမ္ေနာက္ေဖး ေျမက်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ ရွိတာမို႔ မနက္မနက္ အလုပ္မသြားခင္ အိမ္သာတက္၊ ေရခ်ဳိး အေျပးအလႊား အိမ္သားေတြၾကား တစ္ခါတရံ ဦးဝင္းထိန္ကို ထြက္ခလုတ္ ဝင္ခလုတ္ ေကဇင္ေတြ႔မိသည္။ ဒီလူၾကီး မ်က္လံုးကို ေကဇင္ သိပ္မၾကိဳက္ခ်င္သလိုလို။ ထဘီရင္ရွားႏွင္႔ မိန္းမသားတစ္ေယာက္အေပၚ သူ႔အၾကည့္ဟာ တစ္ဆိတ္ကေလး ရဲလြန္းသည္ ထင္မိသည္။ သံသယၾကီးသည္ပင္ ဆိုဆို မိသူ သူ႔ေယာက္်ားလာလို႔ အျပင္ထြက္အိပ္ေသာ ညမ်ားမွာ ဘယ္ေလာက္ပင္ ပိုက္ဆံျပတ္ေနပါေစ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ေကဇင္လည္း သီဟႏွင္႔ အျပင္မွာအိပ္သည္။ သူနဲ႔ သီဟက တရားဝင္ယူထားတာမဟုတ္ေတာ႔ သီဟကို အခန္းမွာ ညသိပ္ေခၚဖို႔ကလည္း တစ္ဖက္ခန္းကို အားနာတာေၾကာင္႔၊ မသင္႔။
မိသူသည္ ေကဇင္႔အေပၚ သိပ္ျပီး မိတ္ေဆြေကာင္း ပီသလွသူေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ အေနၾကာလာလို႔ သူနဲ႔ သီဟအေၾကာင္းေတြ သိလာေလေလ၊ မိသူက တစ္ျခားမွာ နည္းနည္းခ်င္းႏႈတ္ဖြာလာသည္။ မိသူေျပာစကားေတြကို ဦးဝင္းထိန္ျပန္ၾကားေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္တိုမိသည္။ ဒီေကာင္မေလး ေကဇင္သည္ ရုပ္ကေလးသနားကမားႏွင္႔ မျပဳသင္႔သည္ကို ျပဳသည္။ ဟို သီဟဆိုေသာေကာင္ေလးကလည္း မစားေကာင္းေသာ အသီးကို စားသည္။ လူ႔က်င္႔ဝတ္အရ ဒီလုပ္ရပ္သည္ ေတာ္ေတာ္သည္းခံဖို႔ခက္သည္။ သူ႔အသက္ အခုေလးဆယ္႔ငါးေက်ာ္ျပီ။ မိန္းမဆံုးျပီးကတည္းက သားႏွစ္ေယာက္ကို အိမ္ငွားခဝင္ေငြေလးႏွင္႔ လမ္းထိပ္က မိဘလက္ရင္း ဆိုင္ခန္းငွားခေလးကို အမွီျပဳကာ ေကာင္းေကာင္းျပဳစုခဲ႔သည္မို႔ ဒီဝင္းထဲမွာ သူက နာမည္တစ္လံုး ဂုဏ္သိကၡာတစ္ခုႏွင္႔ ေနသူျဖစ္သည္။
အခုေတာ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ လက္ခံဖုိ႔ခက္လွေသာ 'ပ်ားဖြပ္၊ သားထိုး၊ မယားခိုး'။ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ သူ႔အသက္အရြယ္၊ သူ႔အေတြ႔အၾကံဳေတြအရ မိသူေျပာတာ ေတာ္ေတာ္ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ေကဇင္႔ကို သူလည္း ေန႔တုိင္းျမင္ေနတာပဲ။ ဒီလို လွပစိုစြတ္ေနေသာ ေကာင္မေလးကို ဘယ္ေယာက္်ားက ကြဲခ်င္မည္နည္း။ သီဟခုိးယူလို႔သာ ေကဇင္ဟာ မႏၲေလးကို ေရာက္လာရတာ။ ျပီးေတာ႔ ဒီအမႈၾကီးက သူ႔အိမ္မွာ။
ရုပ္ရည္ေလးေၾကာင္႔သာ ဒီေကာင္မေလးကို ဒီအိမ္မွာ လက္ခံထားမိတာ၊ ဒီလိုအက်င္႔ဆိုးမ်ဳိးကို သူ႔စိတ္က လံုးဝလက္ခံလို႔မရ။ ဒီေကာင္မေလးႏွင္႔ သီဟ သူ႔တို႔အခန္းမွာ မၾကာမၾကာ ခ်စ္ရည္လူးေနၾကေသာ ကိစၥကို သိကတည္းက ဦးဝင္းထိန္မွာ သိပ္မႏွစ္ျမိဳ႕ခ်င္တတ္။ သို႔ေသာ္ အဲဒီတုန္းက ဘာလို႔ႏွင္မထုတ္မိမွန္း သူမသိ။ အခုေတာ႔ ဒီလိုကိစၥေတြသိလာမွ မျဖစ္ျပီ။ ေကဇင္တို႔အခန္းကို ေနာက္လဆို ျပန္အပ္ဖို႔ မျဖစ္မေနေျပာရေတာ႔မည္။
(၅)
"သူတို႔ဟာသူတို႔ ဘာေျပာေျပာေပါ႔ေမာင္ရယ္"
"တစ္ခါတေလက် သူတို႔ေျပာတာလည္း ဟုတ္ေနသလိုလိုမို႔…"
"အို ေမာင္ကလည္း၊ ေကက အရင္ကတည္းက ေမာင္႔မိန္းမပဲဟာ၊ အခု ေမာင္က ေမာင္႔မိန္းမကို ေမာင္ျပန္ရတာပဲေလ၊ အခုေန ေကတို႔ လက္ထပ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေသးလို႔သာဟာ"
ထို႔ေၾကာင္႔ပင္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးၾကားက ျခားထားအပ္ေသာအရာကို ေက်ာ္လြန္ျခင္းသည္ သတၱိဟုဆိုလွ်င္ ထိုသတၱိကို ေကဇင္႔ထံမွ သူရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံရမည္ဟု ဆိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ သီဟမွာ ေကဇင္႔ကို ခြဲဖို႔သတၱိမရွိျခင္းေၾကာင္႔၊ ေပါင္းဖို႔ သတၱိကိုေပးေသာ ေကဇင္႔ကို သီဟက ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္ ေကဇင္႔ကိုရႊန္းရႊန္းစားစား သီဟၾကည့္လိုက္တဲ႔အခါ ခ်စ္သူမ်က္လံုးမွာ ခ်စ္ရည္ေတြေဝလို႔။
(၆)
လူ႔အက်င္႔ကို ရုပ္ရည္ေလးႏွင္႔ တုိင္းလို႔မရမွန္း ကိုဝင္းထိန္သိသြားျပီျဖစ္သည္။ အရင္ကဆို သူေကဇင္႔ကို အထင္ၾကီးျပီး၊ မိသူကို မသိလိုက္ဘာသာပင္။ အခုေတာ႔ မိသူရဲ႕ ပြင္႔လင္းရိုးသားေသာ ေနထိုင္ဟန္ေလးေတြကို သူအသိအမွတ္ျပဳတတ္လာခဲ႔ျပီ။ ေကဇင္ဒီအိမ္မွ ဖယ္လွ်င္ တစ္ခန္းထဲမို႔ မိသူပါ ဖယ္ရမည္မို႔ အျခားအိမ္မရခင္စပ္ၾကား အေနခက္လွ်င္ ကူညီေပးဖို႔ပါ စဥ္းစားမိေသးသည္။
ဆိုးရြားသူကို ဖယ္ရွားျပီး၊ ရိုးသားသူကို ေဖးကူရဲသည့္ မိမိစိတ္ကုိလည္း ျပန္ေတြးေတာ႔ ကုိဝင္းထိန္ ၾကိတ္ေလးစားမိလိုက္ေသးသည္။ တကယ္ဆို မိသူသည္ သူ႔ဘဝေလးကို ေဆးဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ရင္း ရိုးသားစြာ ျဖတ္သန္းေနသူသာျဖစ္သည္။ ရုပ္ရည္ေလးႏွင္႔ အရည္အခ်င္းနည္းေသာ္ျငား ရိုးသားမႈေတာ႔ မိသူမွာ အျပည့္ရွိသည္ဟု ကိုဝင္းထိန္က ထင္သည္။
ပင္လယ္ေရေတြ ငန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ပင္လယ္ေပ်ာ္ငါးေတြရွိေၾကာင္း စာရႈသူက သိပါသည္။ ေႏြကႏၲာပူပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကုလားအုတ္လို အေကာင္ေတြအတြက္ ေပ်ာ္စရာျဖစ္ေနေသးသည္။ ေကဇင္ႏွင္႔ သီဟလည္း ဒီဘဝေလးမွာ ေပ်ာ္ပါသည္။ သူတို႔ကို ဘယ္သူက ဘာေျပာေျပာေပါ႔။ တကယ္ဆို လူေတြေျပာၾကသလို၊ ကိုဝင္းထိန္ၾကီး သမုတ္လိုက္သလို သီဟဟာ 'ပ်ားဖြပ္၊ သားထိုး၊ မယားခိုး' မို႔ ငရဲမ်ားေလသလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေကဇင္ေျပာသလို ေကဇင္ဟာအရင္ကတည္း သူ႔မိန္းမမို႔၊ အခ်စ္ရဲ႕အားနဲ႔ ကိုယ္႔ခ်စ္သူကို ျပန္သိမ္းပိုက္လိုက္တာပဲ မွန္ေလသလား၊ အမ်ားၾကီးေတြးျပီး သူေခါင္းမရႈပ္လိုေတာ႔ပါ။ ေသခ်ာတာေတာ႔ ေလာေလာဆယ္ သူေကဇင္႔ကို မခြဲႏိုင္သလို၊ ေကဇင္ရွိမွ သူ႔ဘဝ အဆင္ေျပပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ အေရွ႕ဘက္တစ္လမ္းေက်ာ္မွ ေမာက္မယ္ဝင္းထဲက အိမ္ေလးတစ္လံုးထံ သူတို႔ အိမ္ငွား ေျပာင္းခဲ႔ၾကပါေတာ႔သည္။ ကံေကာင္းစြာပင္ ထုိအိမ္ေလးမွာ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အတူေနခြင္႔ရၾကသည္။
(၇)
လအနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ မိသူကို သံုးဆယ္ဝင္းထဲက ဦးဝင္းထိန္ၾကီး၏ အိမ္ေအာက္ထပ္ထဲ ဝင္သြားတာ မၾကာမၾကာေတြ႔ရသည္။ ဦးဝင္ထိန္ၾကီးလည္း ဟိုအခန္းအား အျခားလူကိုမငွားဘဲ မိသူတစ္ဦးထဲသာ ေပးေနေစသတဲ႔။ တစ္ခုေသာည ဦးဝင္းထိန္ႏွင္႔မိသူ ခုတင္တစ္ခုမွာ အတူရွိေနစဥ္ အေပၚထပ္အခန္းမွ လင္မယားစကားေျပာသံကို ၾကားရသည္။
"အိမ္မွာၾကြက္ေတြကလည္း ေပါလိုက္တာကြာ၊ ငါ႔အကၤ်ီေတြလည္း ကိုက္ကုန္ျပီ"
"က်ဳပ္လည္း ေသခ်ာသိမ္းတာပါပဲေတာ္"
"ၾကြက္ေဆးခ်မွထင္တယ္"
"အိုေတာ္… ငရဲၾကီးပါ႔မယ္၊ သူမ်ားအသက္ကို၊ 'ပ်ားဖြပ္၊ သားထိုး၊ မယားခုိး' တဲ႔ေတာ႔၊ သိပ္ငရဲမ်ားတဲ႔ အလုပ္ေတြ"
"ဒါက ထိုးသတ္တာမွ မဟုတ္တာကြာ၊ ေဆးေကၽြးတာပဲဟာ"
". . . . . . . "
ဒီအေပၚထပ္က လင္မယားကို ကိုဝင္းထိန္ ျငိဳျငင္လာျပန္ျပီ ျဖစ္သည္။ ဘယ္႔ႏွယ္႔ ညၾကီးမင္းၾကီး စကားေျပာတာ ေအာ္က်ယ္ဟစ္က်ယ္။ သူမ်ားလင္မယား အိပ္ခ်ိန္ၾကီးကို အလိုက္မသိ။ ဒီလူေတြဟာ ေတာ္ေတာ္လည္း လူမႈေရးေခါင္းပါးေၾကာင္း ကိုဝင္းထိန္ သိလိုက္ရျပန္ျပီျဖစ္သည္။ ဒီထက္ဆိုးလာလွ်င္ေတာ႔ ခင္တာမင္တာေတြအသာထားျပီး ဒီလင္မယားကိုလည္း ႏွင္ထုတ္ရေပေတာ႔မည္။ အိမ္ငွားအိမ္ငွားႏွင္႔ တကယ္ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္မလြယ္ေသာ ကိစၥၾကီးျဖစ္ေၾကာင္း ကိုဝင္းထိန္ ပို၍ ပို၍နားလည္လာရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ အေပၚကအသံေတြကို အာရံုေျပာင္းဖို႔ တစ္ဖက္ေက်ာေပးအိပ္ေနေသာ မိသူကို ခ်ဳိင္းေအာက္မွလွမ္းဆြဲကိုင္ျပီး သူ႔ဘက္လွည့္ယူလိုက္မိေတာ႔သည္။
ဒီအခ်ိန္မွေတာ႔ 'ပ်ားဖြပ္၊ သားထိုး၊ မယားခိုး' ဆိုသည့္ စကားကို ကိုဝင္းထိန္တစ္ေယာက္ နားဝမွ မခံလိုေတာ႔ျပီ ျဖစ္သတည္း။
(၈)
"ေမာင္… ေကတို႔အရင္ေနခဲ႔တဲ႔ အေနာက္ဘက္ဝင္းက ဦးဝင္းထိန္ၾကီးလည္း မိသူနဲ႔ ျငိေနပတဲ႔"
"အစက သူ႔အိမ္ေနလို႔ အလိုက္သထိုက္ ေပါင္းေနရလို႔ရယ္သာပါကြာ၊ သူ ေက႔ကို ၾကည့္တဲ႔ မ်က္လံုးေတြကတည္းက ေမာင္သိပ္မၾကိဳက္ဘူးရယ္"
"ဒီလိုပါပဲ ေမာင္ရယ္၊ လူေတြဟာ မရသာတုန္းသာ ငရဲေၾကာက္ျပျပီး၊ တကယ္လည္း ရသာေရာ အလဲေမွာက္ ၾကေတာ႔တာပါပဲ"
"ေမွာက္ေလာက္ေအာင္ ေသာက္လို႔ေကာင္းတဲ႔ အရည္ေလးျဖစ္ရင္ေတာ႔လည္း ေမွာက္ေပ်ာ္တာေပါ႔ အခ်စ္ရယ္" ဆိုကာ သီဟက ေကဇင္႔ခါးကို ဆြဲဖက္လိုက္ပါေတာ႔သည္။
ထိုစဥ္ ထိုေမာက္မယ္ဝင္း၊ သံုးဆယ္ဝင္းတို႔၏ေအာက္၊ ေအာင္ေက်ာ္ခ်မ္းေအး မႏၲေလးျမိဳ႕ၾကီး၏ေအာက္၊ ႏွစ္သိန္းေလးေသာင္းအထုရွိေသာ မဟာပထဝီေျမၾကီး၏ေအာက္ အထပ္ဘယ္ေလာက္ဆိုလားရွိသည့္ ေဂဟာၾကီးမွာ ေနထိုင္သည့္ ငရဲဆိုသည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္ သူ႔ကိုမခန္႔ေလးစားလုပ္သည့္ လူေတြ၊ လူ႔ျပည္မွာ မ်ားလာျခင္းမွာ သူရုပ္ရည္ေခ်ာေမာလာ၍ပင္ ျဖစ္၏ေလာဟု သံသယရွိလာမိေသာ အထာႏွင္႔၊ မီးေလာင္သြားတာၾကာျပီျဖစ္ေသာ မဂၤလာေဈးေဘးက မွန္ဆိုင္မွ ၾကည့္မွန္တစ္ခ်ပ္လူၾကံဳမွာယူျပီး ကုိယ္႔ရုပ္သြင္ကိုယ္ ေၾကးမံုေပၚတင္ ၾကည့္မိေသာဟူ၏။
ေအာင္မ်ဳိးသူလြင္
၀၂၊၀၁၊၂၀၁၇
တနလၤာ
၀၀း၂၅
No comments:
Post a Comment