(၁)
"ထမင္းေတာ႔ မငတ္ဘူးေပါ႔ ဆရာရယ္၊ ဒါေပမယ္႔ ထမင္း မငတ္တာနဲ႔ ျပီးစတမ္းလား။ ထမင္း တစ္ခုထဲစားျပီး ေနေနလို႔ အျမဲတမ္းျဖစ္တာမွ မဟုတ္တာ၊ သူတို႔ေတြက ဘဝေပးေလး ေကာင္းေတာ႔ ေျပာပိုင္ၾကတာေပါ႔၊ က်မကေတာ႔ သူတို႔ကိုလည္း ဘာမွ ျပန္မေျပာလိုပါဘူး၊ ဒါေပမယ္႔ ဆရာရယ္ ကိုယ္ေတြ ေလာ္မာလို႔ ျဖစ္ရတယ္ ဆိုတဲ႔ စကား ကေတာ႔ ဆရာပဲ နည္းနည္း ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ေပါ႔၊ ဆရာတို႔ ေယာက်ာၤး ေတြေတာင္ ေတြ႔ရာမိန္းမနဲ႔ တြဲခ်င္ၾကလို႔လား၊ က်မေျပာ တတ္တာ ေတာ႔ အဲသေလာက္ပါပဲ"
ကၽြန္ေတာ္ သူေျပာတာကို စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လည္း လက္ခံရသည္ပင္။ ေသခ်ာသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘယ္နံေရာ အခါကမွ သူ႔အေပၚ ႏွိမ္ခ်လိုစိတ္ မရွိခဲ႔ ဖူးျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဒါသည္ပင္ သူႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ေပါင္းလို႔ သင္းလို႔ ရေနေသာ အေျခခံ အခ်က္ ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။
(၂)
ေအးမူလို႔ ဆိုလိုက္လွ်င္ ဒီျမိဳ႕မွာ မသိသူရွိေကာင္း ရွိႏိုင္ေသးေသာ္လည္း ျမိဳ႕အထြက္ ကြမ္းယာဆိုင္ ဟု ဆိုလိုက္လွ်င္ ေတာ႔ အားလံုးေသာ ပုရိသမ်ား အပါအဝင္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက သိၾကသည္ပင္။ ကြမ္းယာဆိုင္ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါလွ်က္က သူ႔ကြမ္းယာဆိုင္က ထူး၍ နာမည္ၾကီးရျခင္းမွာ ကြမ္းယာ ေကာင္းလို႔ထက္ ေအးမူ၏ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ေၾကာင္႔ဆိုလွ်င္ မတၱရာသားမ်ား တညီတညြတ္တည္း လက္ခံၾကမည္ထင္သည္။
ခိုင္ထူးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေအးမူကို ကၽြန္ေတာ္သိရသည္။ ခိုင္ထူးကား ေအးမူ၏ ေဖာက္သည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ခိုင္ထူးသည္ ကြမ္းၾကိဳက္သူ မဟုတ္ပါ။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီကို တာဝန္က်စက လူပ်ဳိဆရာေလးဆိုျပီး သူလိုကိုယ္ခ်င္းစာ၍ တကယ္႔ေစတနာျဖင္႔ (ထိုသို႔ အမွန္ပင္ ကၽြန္ေတာ္ ယံုပါသည္) ညဦးပိုင္း ေသာက္ပြဲက်င္း အျပီး ေအးမူကို ကၽြန္ေတာ္႔ အခန္းထဲ ေခၚထည့္ထားေပးခဲ႔သည္။ ခိုင္ထူး သဒၶါ၍ေၾကြးေသာ ထိုအျမိဳက္ေဆး ေအးမူကို ကၽြန္ေတာ္ ထိုေန႔က ပြဲေတာ္ မတည္ျဖစ္ခဲ႔ပါ။ ဤသို႔ေဖာ္ျပရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္၌ မရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ ကို အမႊန္းတင္လိုျခင္း မဟုတ္မူပဲ ဓါတ္ခြဲမွဴးျဖစ္ပါျပီ ဆိုကတည္းက ဤကိစၥမ်ဳိးေတြ အေၾကာင္း နားရည္ဝလွ၍ သိပ္မသတီ တတ္ေသာ 'ဆန္မရွိ အစားၾကီး' ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ စိတ္က ကၽြန္ေတာ္႔ကို ကယ္တင္လိုက္ ျပီး သကာလ ေနာင္ေသာ္ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ တိုးလာေစသည္ ကို ေဖာ္ျပလိုရင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
တကယ္ေတာ႔ ေအးမူသည္ လွသေလာက္ ေဈးၾကီးျပီး ေခၚတိုင္းလည္း ရသူမဟုတ္ပါ။ ေနာက္ပိုင္း ခိုင္ထူးနဲ႔ အတူ ေအးမူတို႔ ကြမ္းယာဆိုင္ကို မၾကာမၾကာ ေရာက္ျဖစ္သည္။ ျမဳိ႕ျပင္မို႔ လူရွင္းျပီး ေလးတျဖဴးျဖဴး တိုက္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳက္၍ပါဟု ဆိုလွ်င္ ေအးမူဆိုင္က ေကာင္မေလးမ်ားက ရယ္သြမ္းေသြး ၾကမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေအးမူကေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မရယ္ပါ။ တကယ္ေတာ႔ သူတို႔ဆိုင္မွာ လူေတြအစံုစံု ဘလြတ္ရႊတ္တြ ေျပာၾကဆိုၾကေသာ ခ်က္အထက္၊ ခါးေအာက္ ဖရုႆ ဟာသ၊ သမၹပၸလာပ ဝါစာ မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္က အထူးႏွစ္သက္ပါသည္။
အိမ္သာလို သံုးသာ သံုးေနၾကေသာ္လည္း လူတကာ ရြံရွာသလို ဆက္ဆံၾကေသာ ဤေဂဟာကို ကၽြန္ေတာ္က သူတကာၾကိဳက္သလို မဟုတ္ပါဘဲလွ်က္ မၾကာမၾကာ သြားျဖစ္သည္မွာ ေအးမူက ခင္ဖို႔ေကာင္း၍ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိစကား အမွန္ျဖစ္ပါသည္။ ေရာက္စ ည ကၽြန္ေတာ္႔ အခန္းထဲမွ သူ႔ကို မူးမူးႏွင္႔ ေငါက္ထုတ္ လိုက္ကတည္းက ေအးမူသည္ ကၽြန္ေတာ္႔ကို သူ႔အလုပ္သေဘာ မ်က္ႏွာေပးႏွင္႔ မဆက္ဆံ ေတာ႔ပါ။ ထိုသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်ပါသည္။
"ဒီဘဝကို ေရာက္လာပံုလား ဆရာ၊ ေမးမေနပါနဲ႔ ေတာ႔၊ လူတစ္ေယာက္ကို ပံုတစ္မ်ဳိး ေျပာခဲ႔လို႔ ဘယ္ဟာ အမွန္မွန္းကို မသိေတာ႔ ပါဘူး။ ဆရာကိုေတာ႔ သူမ်ားေတြလို ညာလည္း မေျပာခ်င္ဘူး၊ အဲ အမွန္ေျပာ ရေအာင္ ကလည္း ဘယ္တစ္ခု က အမွန္လည္း က်မ မွတ္ကို မမွတ္မိေတာ႔ဘူး။ က်မ လွခ်င္ ပခ်င္လို႔ ဒီလို ျဖစ္ရတယ္ပဲ မွတ္ပါဆရာ။ အဲ အယံုလြယ္တာလည္း ပါတာေပါ႔၊ ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ ဆရာ က်မက ႏိုင္ငံျခား ေရာက္ဖူးတယ္ ဆရာရဲ႕" ဟု ေျပာင္စပ္စပ္ မ်က္ႏွာေပးႏွင္႔ သူ႔အေၾကာင္းကို မေျပာခ်င္ ေျပာခ်င္ အဖ်ားရွဴးစြာ ေျပာျပဖူးသည္။ ေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထပ္မေမး ျဖစ္ေတာ႔ပါ။
သို႔ေသာ္ သူမူးလာလွ်င္ေတာ႔ တစ္စ တစ္စ မေမးရပါပဲလွ်က္ စိတ္လို လက္ရ ေျပာျပတတ္သည္။ ကိုယ္တိုင္ မၾကာခဏ မူးဖူးျပီး၊ အမူးသမား ဓာတ္လည္းသိေသာ ကၽြန္ေတာ္က သူမူး၍ေျပာေသာ စကား ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ မယံုတစ္ဝက္၊ ယံုတစ္ဝက္ပင္။
(၃)
သူ အူအတက္ ေရာင္၍ ေဆးရံုးတက္ ခြဲေတာ႔ သူ႔မွာ ေရာဂါရွိေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ သိရပါသည္။ ေအးမူကေတာ႔ အလ်င္ကတည္းက သူသိျပီး ျဖစ္သည္ဟု သိပ္မတုန္လႈပ္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဤအေၾကာင္းကို မည္သူ႔ကိုမွ် မေျပာပါ။ ဤသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္၏ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းဆိုင္ရာ က်င္႔ဝတ္ ျဖစ္ပါသည္။
"အဲဒီစိတ္မ်ား ဝင္လာရင္ သူတို႔ေတြ သရဲမရဲ စီးေနၾကတာ ပါပဲ ဆရာရယ္၊ ကြန္ဒံုလား၊ ဆရာက စိတ္ကူးယဥ္ ေနျပန္ပါျပီ။ သူတို႔ စကားငွားေျပာရရင္ 'ခ်ဳိခ်ဥ္ကို အခြံမႏြာပဲ စုပ္ခိုင္း ေနသလိုပဲ' တဲ႔။ အဟင္း။ အဲဒါ ကၽြန္မမွာ ဒီေရာဂါရွိေနျပီ ဆိုတာ သိေတာ႔ လုပ္ငန္းမလုပ္ခင္ အဲဒါသံုးဖို႔ ေျပာၾကည့္ တာပဲဆရာ။ တခ်ဳိ႕လည္း လက္မခံဘူး။ ကၽြန္မက အတင္း အၾကပ္ေျပာေတာ႔ - ကန္ေတာ႔ပါ႔ ဆရာရယ္ အစြပ္ေတာ႔ စြပ္ပါရဲ႕ ေမာင္မင္းၾကီးသားက ကၽြန္မ မတားႏိုင္ေလာက္တဲ႔ အေျခအေန ေရာက္ေတာ႔ ဆြဲခၽြတ္ပစ္ တယ္ေလ။ ဘယ္သူ မျပဳ သူတို႔ အမႈ ထားလိုက္ ရတာပဲ ဆရာ"
ထိုအခိုက္ ေကာင္မေလး သံုးေယာက္ ဆိုင္ေရွ႕မွ ဆိုင္ကယ္ႏွင္႔ ျဖတ္ေမာင္းသြားသည္ကို ျဖတ္ခနဲ႔ လွမ္းၾကည့္ရင္း ေအးမူ မ်က္ႏွာမွာ တမ်ဳိး တမည္ ေျပာင္းသြားရင္းက စကားစ အနည္းငယ္ ျပတ္သြားသည္။
"ေစာေစာက ေကာင္မေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ အေၾကာင္း မေကာင္း သိပ္ေျပာတာပဲ ဆရာ။ သူတို႔ ေမာင္ေတြ ပ်က္စီးတာ က်မတို႔ ေၾကာင္႔တဲ႔၊ ဆရာပဲ စဥ္းစားၾကည့္၊ ဝယ္သူရွိလို႔ ေရာင္းသူရွိတာ အျပစ္လားဆရာ။ သူတို႔ ေမာင္ေတြက် မထိန္းပါဘဲ၊ တကယ္က ဒါမ်ဳိးဆိုတာ ငါးပါးသီလ ေတာင္ က်ဴိးတာမဟုတ္ဘူး ဆိုပဲဆရာ"
သူ႔စကား ဆံုးေတာ႔ သူ႔ကို ၾကည့္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ျပန္ေမာ႔ၾကည့္ရင္းက
"အဲလို မၾကည့္ပါနဲ႔ ဆရာ၊ ကၽြန္မလည္း ညက ဦးထြန္းေရႊၾကီး ေျပာတာ ျပန္ေျပာျပရတာပဲ။ သိလို႔ေတာ႔ ဟုတ္ဘူး"
ေအးမူသည္ ထိုသို႔ ရိုးသားစြာ ဟန္ၾကီး ပန္ၾကီး မလုပ္တတ္ေသာ ေအးမူ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ပင္ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ သူ႔ကို တိုး၍ ခင္ရပါသည္။
"အဘိုးၾကီးက နင္႔ကို တရားေဟာ လႊတ္လိုက္ ျပန္ပလား၊ ေတာ္ေသးတာေပါ႔ လူပါအလွဴခံ မလႊတ္လိုက္ တာ"
ကၽြန္ေတာ္က ခပ္ရႊတ္ရႊတ္ ဝင္ေႏွာက္သည္။
"ဒါေတာ႔ ဘယ္ရမလဲ ဆရာ၊ ဆရာတို႔ ေဆးရံုေတာင္ဘက္က ကူညီပါရေစ ဗိုလ္ၾကီးေတြက လြဲရင္ က်မတို႔ကို ဘယ္သူမွ 'ေခ်ာ' မဆြဲရဲ ပါဘူး"
"ဒါေပါ႔ေလ ရွင္တို႔က ရဲေတြကိုး" ဟုကၽြန္ေတာ္က အထာႏွင္႔ ဝင္ေထာက္ေပးရင္းက ႏွစ္ေယာက္သား ျပိဳင္တူရယ္မိၾကသည္။
"ျမန္မာျပည္ မွာ ထမင္း တလုတ္ေတာ႔ ဘယ္နားရွာ စားစား ရတယ္ လို႔ အမနာပ ေျပာသူလည္း ေျပာၾကတာပဲဆရာ၊ က်မတို႕ကပဲ ဝါသနာ အရ လုပ္ေနၾကသလိုလို"
"လူဆိုတာ ကိုယ္႔ခံယူခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ကိုး"
ထိုအခါ ေအးမူသည္ ခပ္ေတြေတြေလး ျဖစ္သြား လွ်က္က ဤစာ အစတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ေရးျပခဲ႔ေသာ စကားစုကို မခံခ်င္ေသာ ေလသံေလးျဖင္႔ ေရရြတ္ပါသည္။
(၄)
ေအးမူသည္ ဘဝတြင္ အိမ္ေထာင္လည္း က်ခဲ႔ ဖူးသည္ဆို၏။ သူသည္ အခ်စ္ကို ႏွလံုးသားႏွင္႔ ေရြးခဲ႔ ဖူးေလသည္။ အိမ္ေထာင္ ပ်က္ျပီး ေနာက္ေတာ႔ သူသည္ အခ်စ္ကုိ ဦးေႏွာက္ႏွင္႔ ေရြးရင္းက သူမ်ား မယားငယ္လည္း ျဖစ္ခဲ႔ဖူးသည္ ဆို၏။ ထို႔ေနာက္ ဘဝကို စုန္ဆန္ ကူးရင္းက အစာအိမ္က အခ်စ္ကို ေရြးေသာ အခါ ေအးမူသည္ ထံုေပေပႏွင္႔ လက္ရွိဘဝကို ပစ္ခ်ခံရေလသည္။ ေအးမူ ဘဝကား အေတြ႔ အၾကံဳ စံုလွသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေအးမူ ကို အျပစ္ဆိုစရာ မရွိသလို၊ သူ႔ဘဝကို ကရူဏာလည္း ျဖစ္၍ မရပါ။ အဘယ္ေၾကာင္႔ ဆိုေသာ္ ေအးမူသည္ သူ၏ လက္ရွိ ဘဝကို ေက်နပ္ကာ သူ႔ဟာသူ အေကာင္းဆံုး ျဖတ္သန္း ေနသည္ကို ေတြ႔ရေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္ပါသည္။ တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္သည္ အဆိုးဆံုးဟု ကၽြန္ေတာ္တို႔ ယူဆထားေသာ အေျခမွာပင္ ဘဝကို တည္ျငိမ္စြာ ျဖတ္သန္းျပေနေသာ ေအးမူ၏ စိတ္ခိုင္မႈကို အားက်ေနသူသာ ျဖစ္ပါသည္။
ေအးမူကေတာ႔ ခပ္ေလးေလး ခပ္ေအးေအး ဘဝကို ျဖတ္ဆဲပင္။
ေအာင္မ်ဳိးသူလြင္
၂၈/၀၃/၂၀၁၄
ေသာၾကာ
