အသည္းကြဲတယ္ဆိုတဲ႔ နာမေလးေတာင္ တပ္ခြင္႔မရဘဲ ခံစားခ်က္ကို မ်ဳိသိပ္ေနရတဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ဆီက ေမာင္ဘာမ်ား ထပ္လိုခ်င္ေသးတာလဲေမာင္။
သည္လိုေျပာေတာ႔ ေမာင္က စိတ္ဆိုးဦးမယ္။ က်မ ေမာင္႔လို စာလွေအာင္ မေရးတတ္ဘူးေမာင္ရဲ႕။ က်မေရးတဲ႔ စာကို ခံစားေပးမယ္႔ ပရိတ္သတ္လည္း မရွိပါဘူး။ ယုတ္စြ အဆံုး ေမာင္ကိုယ္တိုင္ကေတာင္ က်မ ခံစားခ်က္ေတြကို ျပက္ရယ္ျပဳ၊ မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ သလိုနဲ႔ ဘယ္ႏွခါမ်ား က်မသည္အေၾကာင္းေျပာရင္ ေသခ်ာနားေထာင္ဖူးလို႔လဲကြယ္။
က်မက ေမာင္႔စာေတြဖတ္ရင္း ေမာင္႔ဘဝထဲကို သြားခ်င္မိတဲ႔ ေနရာလြဲ ပစၥည္းတစ္ခုေလလား။ က်မဘက္မွာ က်မရပ္ေနတုန္းကေတာ႔ က်မလည္း က်မတန္ဖိုးနဲ႔ က်မ နိမ္႔က်သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္တာ ေမာင္လည္းအသိပါ။ က်မမွာ လူရိုေသ၊ ရွင္ေလးစား ဘဝတစ္ခုရွိတယ္ေမာင္။ က်မမွာ က်မကို ေလးစားသမႈထားတဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခု ရွိတယ္ေမာင္။ က်မကို သိပ္ခ်စ္တဲ႔ မိဘေမာင္ဘြားေတြကိုေတာင္ ေက်ာခိုင္းျပီး ေမာင္႔ဘဝထဲကို လာခ်င္မိတဲ႔ အျပစ္ေတာင္မည္လား မသိတဲ႔ အခ်စ္အတၱေလး တစ္ခုနဲ႔တင္ အခု က်မကိုယ္ က်မ အမႈိက္တစ္စလို ခံစားရေအာင္ ေမာင္ကလုပ္ရက္တယ္။
က်မက မိန္းမသားပါေမာင္။ ပတၱျမားရတု ေက်ာ္ေက်ာ္ သည္အသက္နဲ႔က်ကာမွ ကေလးေတြလို အသည္းကြဲျပရမွာလား။
ေမာင္က က်မကို ခ်စ္တယ္လို႔ေတာင္ မေျပာဖူးဘူးေနာ္။ တကယ္ေတာ႔ က်မမွာ အသည္းကြဲတယ္ လို႔ေတာင္ အမည္တပ္ခြင္႔မရွိေလာက္ေအာင္ ေမာင္႔ဘက္က ေစ႔စပ္ေသခ်ာလြန္းတယ္ ဆိုရေလမလား။
မဟုတ္ဘူးေမာင္။ က်မ ေမာင္႔ကို အဲသည္လိုလည္း အျပစ္ မတင္ရက္ပါဘူး။ ေမာင္က က်မကို မခ်စ္ေပမယ္႔ က်မက ေမာင္႔ကို႔ အဲသေလာက္ထိ ရူးတာခဲ႔တာပါ ေမာင္ရယ္။
ေမာင္ေရ ေမာင္႔ဘက္က ပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္မရွိတဲ႔ အခါ၊ က်မဘက္က စြန္႔စားမယ္ဆိုတာၾကီးက သဲထဲေရသြန္ ျဖစ္ပါေရာလား။ က်မကို ေမာင္ကမေဆာင္ၾကဥ္းႏိုင္ရင္ က်မက
ေမာင္႔ကိုေဆာင္ၾကဥ္းမယ္လို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ကာ ခ်စ္ခဲ႔ျပီးပါမွ အခုေမာင္က ေနျမဲဆိုေတာ႔ ခ်စ္ျပီးသားႏွလံုးသားက သူ႔ အင္နားရွားကို သူမႏိုင္ဘူးေမာင္ရဲ႕။
ေရွ႕ကသြားစရာလည္း မလိုပါဘူး၊ ေနာက္ကလိုက္ပါလို႔လည္း ေမာင္႔သိကၡာကို အက်ခံျပီး က်မ မဆိုရက္သလို က်မနားမွာပဲ ေနပါေမာင္ရယ္လို႔ ေျပာျပီး ျဖစ္သမွ်ေလာကဓံ ကို ေမာင္႔ရင္ေငြ႔လႈံျပီး က်မတစ္ေယာက္တည္း ရွင္းရဲေလာက္ေအာင္ထိ က်မဘက္က သတၱိရွိခဲ႔ပါတယ္။
အခုေတာ႔ ေမာင္႔ဘက္ကစျပီး အသည္းကြဲေနသလိုလို ေၾကျငာေတာ႔ ေမာင္နဲ႔ေပါင္းရဖို႔ အရာရာကို ရင္ဆိုင္မယ္လို႔ ျမေနေအာင္ေသြးထားတဲ႔ က်မစိတ္ဓါတ္ ဓားသြားက မပဲ႔ရပါဘဲ၊ ဘာမဆို တံုဏိဘာေဝ ဆိတ္ဆိတ္ေနႏိုင္လြန္းတဲ႔ ေမာင္႔ရဲ႕ အခ်စ္အာမခံ ႏွလံုးသားၾကီးက အေႏွာင္႔ပိုင္းက နာျပေနသလိုပဲေမာင္။ ဒါေပမယ္႔ အခုထိ က်မ ညံ့ေနေသးတာက ကိုယ္႔ဘက္က အမွန္တကယ္ ခံစားေနရသမွ်ကို ပိုပိုသာသာ မေျပာနဲ႔ တိတိပပေတာင္ တစ္ပါးသူနားဝင္ေအာင္ မျပဆိုတတ္ေသးတာပါပဲ ေမာင္ရယ္။
ေမာင္က ထားခဲ႔မယ္ ေျပာတဲ႔အခါ က်မက အလြမ္းဆိုတာကို တယုတယ ေကာက္ျပီး အမွတ္တရ သိမ္းထားမွာေပါ႔ေမာင္။ ေမာင္က သြားေတာ႔လို႔ ေျပာတဲ႔အခါ က်မက အစြန္႔ပစ္ခံ ႏွလံုးသားကို လူမျမင္ေအာင္သုိဝွက္ရင္း သတိရတိုင္း ထုတ္ၾကည့္၊ အရသာရွိရွိ ငိုမွာေပါ႔ေမာင္။ အခုေတာ႔ က်မကပဲ ေမာင္႔ကို ထားခဲ႔ေလသေယာင္၊ က်မေကာင္းစားဖို႔ပဲ ေမာင္က
က်မကို စြန္႔လိုက္ေလသေယာင္ ေမာင္႔ဘက္က ေၾကျငာေတာ႔ က်မဘက္က ဗီလိန္ဆိုတဲ႔ ဘဝကိုပဲ အမွတ္တရ သိမ္းရေတာ႔မလား ေမာင္ရယ္။
ပိုက္ဆံေတြ က်မဘာလုပ္ရမလဲ၊ က်မနဲ႔ယူလို႔ တူႏွစ္ကိုယ္ တဲအိုပ်က္လည္း ေမာင္ေနရမွာ မဟုတ္သလို က်မကိုယ္တုိင္လည္း ထမင္းရည္ လ်က္စရာမလိုေလာက္ေအာင္ က်မတို႔မွာ သင္႔တင္႔တဲ႔ အေျခအေနေတြ ရွိျပီးသားပါေမာင္။ က်မတို႔ အသက္က ဆယ္႔ေျခာက္ႏွစ္မဟုတ္သလို ေမာင္႔ကို ခ်စ္တာလည္း ေလတုိက္လို႔ သစ္ရြက္အေၾကြမွာ ျပံဳးမိရင္း ျဖစ္လာတာမ်ဳိးထက္ အမ်ားၾကီး လက္ေတြ႔ဆန္ခဲ႔ပါတယ္။ က်မက ကတၱီပါ ဖိနပ္စီး ေရႊထီးေဆာင္းရတယ္ ဆိုတာမ်ဳိးထက္ ေမာင္႔လက္ေမာင္းေပၚေခါင္းအံုး အိပ္ရတဲ႔ ဘဝကိုပဲ ပိုလုိ႔ စိတ္ကူးယဥ္မိသူပါေမာင္။
ေမာင္႔ကို သတၱိမရွိဘူးလို႔ က်မ မစြပ္စြဲရက္သလို၊ က်မကို မိုက္ရူးရဲ ဆန္တယ္လို႔ လည္းေမာင္က မသမုတ္ပါနဲ႔။ ေပါင္းရဖို႔ မရွိတဲ႔ေနာက္ အခ်စ္ဆိုတာ ၾကိဳးျပတ္သြားတဲ႔ ေလတံခြန္လိုပဲ ေမာင္ရဲ႕။ အခုက်မစိတ္ေတြ ဦးတည္ရာမဲ႔ ေနရျပီေလ။ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာရွိတဲ႔ အခ်စ္ဆိုတဲ႔ ၾကိဳးေလးကို ေမာင္ဘာလို႔ တင္းတင္းကိုင္မထားႏိုင္တာလဲ ဟင္။
ေျပာရက္လိုက္တာ ေမာင္ရယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ခႏၶာေဗဒအရ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုတဲ႔လား။
က်မက စာေရးဆရာ မဟုတ္ပါဘူးေမာင္။ ဒါေပမယ္႔ ေမာင္႔ကို ေမးခ်င္ပါရဲ႕။ ရင္ထဲက ႏွလံုးသားၾကီးကို က်မ လႊင္႔ပစ္လိုက္ရေတာ႔မလား ေမာင္။ အခ်စ္ဆိုတာ ဘဏ္မွာေငြလႊဲသလို သည္ဘက္မွာ အသြင္းျပတိုင္း ဟိုဘက္မွာ တန္ဖိုးတူတာမထြက္ဘူး ေမာင္ရဲ႕။ က်မက ေမာင္႔ကို ခ်စ္သလို အျခားတစ္ေယာက္ကို သည္အတိုင္းခ်စ္ႏိုင္လိမ္႔မယ္လို႔ ေမာင္ဘာေၾကာင္႔ ေတြးရက္ႏိုင္အားတာလဲ။ ေမာင္ေရ ဘာသာမဲ႔ လို႔သာ က်မ ၾကားဖူးပါရဲ႕၊ အခ်စ္မဲ႔တဲ႔လူဆိုတဲ႔ ေဝါဟာရ အသစ္ကို က်မ နားယဥ္သြားေအာင္ ေမာင္က ရိုက္သြင္းေနေလသလား။ ေမာင္႔ႏွလံုးသား ဘာသာေဗဒမွာ အခ်စ္ဆိုတာ ရုပ္သေဘာပဲ ၾကီးစိုးေနေလသလား ေမာင္ရယ္။
အခုေတာ႔ ေမာင္က က်မခ်စ္ဖူးတဲ႔ ေမာင္နဲ႔ မတူေတာ႔သလိုပဲ။ ညညက်မ စိတ္ညစ္ညစ္ရွိတိုင္း ဖုန္းေလးနဲ႔ ေခ်ာ႔သိပ္တတ္တဲ႔ ေမာင္က အခုဆို ဖုန္းဆက္တုိင္း က်မတစ္ခုခုကို ေတာင္းဆိုလိုက္မွာ ေၾကာက္ေနသလို အေငြ႔အသက္ေတြ ျပေနေတာ႔ က်မ မခံစားႏိုင္ဘူးေမာင္။ အရင္လို တိုင္းေရးျပည္ေရး ႏိုင္ငံ႔အေရးေတြ ေဆြးေႏြးတဲ႔အခါတုိင္း ျပတ္သားတဲ႔ ေမာင္႔အေတြးအေခၚ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို အထင္တၾကီး အားက်မိတဲ႔ က်မ၊ အခ်စ္နဲ႔က်ကာမွ ဦးေႏွာက္ေလာက္ မျပတ္သားႏိုင္တဲ႔ ေမာင္႔ႏွလံုးသားက က်မနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး သံေယာဇဥ္ တစ္မ်ဥ္ေလးေတာင္ မတင္းတာ အံ႔လည္း ဩပါရဲ႕ေမာင္ရယ္။
ေမာင္က က်မ ႏွလံုးသားကို ႏိုးထေစခဲ႔သူပါ။ က်မ ေမာင္႔ေလာက္ ဘယ္တစ္ေယာက္ကို မွ ခ်စ္ႏိုင္ေတာ႔မွာ မဟုတ္ဘူးေမာင္။ ေမာင္႔ကို အပိုင္ရသည္ ျဖစ္ေစ၊ မရသည္ျဖစ္ေစ အဲဒါ က်မ ကံလို႔ပဲ မွတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ေမာင္ရယ္၊ အခ်စ္လား၊ အလြမ္းလား၊ စြန္႔ပစ္ခံရျခင္းလား တစ္ခုခုေပါ႔ေမာင္ရယ္၊ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ က်မကို စစ္မွန္တာတစ္ခုခုပဲ ေပးပါ။ က်မ ဘဝ တစ္ေလွ်ာက္ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏုိး သိမ္းယူသြားခ်င္လို႔ပါ။
က်မေသဆံုးတဲ႔ အခါ ႏွလံုးသားကို ခြဲၾကည့္ရင္ ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္းလို ပံုမပ်က္ရွိေနမယ္႔ အဲသည္တစ္ခုခုကို က်မ စစ္မွန္တာေလး ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။
ေက်းဇူးျပဳျပီး သူတကာ အထင္လြဲေအာင္ အသည္းကြဲ ေၾကျငာစာတမ္းေတြလည္း မထုတ္ပါနဲ႔ေတာ႔။ က်မကို လည္း ဗီလိန္မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ႔။ ေမာင္ေက်နပ္မယ္ဆို က်မႏွလံုးသားကို နင္းသြားလိုက္ပါေမာင္။ သို႔ေသာ္ စစ္မွန္တဲ႔ နင္းေျခ ျခင္းမ်ဳိးေတာ႔ ျဖစ္ပါေစေပါ႔။ က်မက ေမာင္ကလြဲရင္ ဘာမွ် မလိုခ်င္သူမို႔ က်မေကာင္းစားဖုိ႔ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ဳိးနဲ႔ေတာ႔ အသည္းကြဲ မျပပါေတာ႔နဲ႔လား ေမာင္ရယ္။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ေမာင္ေပးတဲ႔ စစ္မွန္ျခင္းတစ္ခု က်မ သိမ္းထားခ်င္လို႔ပါ။
ေမာင္က လိုခ်င္တယ္ဆို က်မ အားလံုးေပးခဲ႔တာပဲေမာင္။ ေမာင္က ျငိဳညင္တယ္ဆို ေျပာလက္စ စကားကိုေတာင္ ရပ္ျပီး က်မ တိတ္ဆိတ္ျပခဲ႔တာပဲ။ ႏွစ္ကိုယ္မၾကင္ရတဲ႔ ဘဝမွာ ေမာင္႔ဆီက လိုခ်င္မိတဲ႔ တစ္ခုခုဟာ အခ်စ္ျဖစ္ရမယ္လို႔ က်မ မဆိုပါဘူး။
အခုေခတ္မွာ အစစ္ဆိုတာရွားတယ္ ေမာင္ရဲ႕။ အခ်စ္ စစ္စစ္။ အမုန္း စစ္စစ္။ အလြမ္း စစ္စစ္။ စြန္႔ပစ္ခံရျခင္း စစ္စစ္။ တစ္ခုခုေပါ႔ေမာင္ရယ္။ က်မ လက္ခံႏိုင္ေလာက္မယ္႔ တစ္ခုခုနဲ႔ က်မႏွလံုးသားကို ဘဝတစ္သက္စာ ျမႇဳပ္ႏွံ ပစ္လိုက္ခ်င္လို႔ပါ။ (Look မဂၢဇင္း)
ေအာင္မ်ဳိးသူလြင္
၀၃/၀၉/၂၀၁၄
ဗုဒၶဟူး
ေန႔လည္ ၀၂:၃၆
