ပြဲေက်ာင္း

 (၁)

တစ္ေန႔ ရြာေနာက္ေတာက မိုးနံျခံဳႀကီးထဲမွာ ဝတ္လစ္စလစ္ ေက်ာင္းအစ္မႀကီးကို ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း မိုးေပၚေထာင္လွ်က္သား ေတြ႔ရသည္။ ေလးလံုးေျခာက္ဖက္ ေယာက်္ားႀကီးႏွစ္ေယာက္သည္ ေက်ာင္းအစ္မႀကီး၏ ေထာင္ေနေသာေျခေထာက္ႏွစ္ခုၾကားမွာလည္းေကာင္း၊ ေဘးကိုအနည္းငယ္ေစာင္းကာ ခပ္လွဲလွဲျပဳလ်က္ လုိလိုခ်င္ခ်င္ညည္းညဴသမႈျပဳေနေသာ ဦးေခါင္းနေဘးနားမွာလည္းေကာင္း တစ္လွည့္စီ ဒူးေထာက္ေနၾကသည့္ အျဖစ္ကို ျမင္ရေသာ တစ္ခဏ ေမာင္ေက်ာင္းသားတစ္ကိုယ္လံုး အေၾကာအျခင္ေတြ ရွိန္းဖိန္းကုန္ရသည္။ အမွတ္မထင္ ျမင္ခဲ႔ရေသာ ျမင္ကြင္းကို စိတ္ေတးမွတ္ၿပီး ပြဲေက်ာင္းဆရာေတာ္ကို ျပန္တုိင္ဖို႔ဟု စိုင္းျပင္းကာ ရြာဘက္ေျခကုန္သုတ္ခဲ႔ေတာ႔သည္။

ေက်ာင္းအစ္မႀကီးသည္ ဘယ္မွ်ဩဇာႀကီးေစ ပြဲေက်ာင္းဆရာေတာ္ မႀကိဳက္ေသာ အမႈကို ျပဳခဲ႔မိေခ်ၿပီ။ ဤအမႈမ်ဳိးကို ေမာင္ေက်ာင္းသားလည္း မႀကိဳက္။ ေမာင္ေက်ာင္းသားတို႔ တစ္ရြာလံုးကလည္း မႀကိဳက္။ မႀကိဳက္ေသာေၾကာင္႔ ေမာင္ေက်ာင္းသားတို႔ရြာကို ပြဲေက်ာင္းသာသနာ ေရာက္လာၿပီးကတည္းက ဒီအမႈေတြကို အျမစ္ကမခ်န္ တြန္းလွန္ပစ္ခဲ႔ၾကသည္။

ရြာထဲမွာ ေနသမွ်လူေတြအကုန္ ပြဲေက်ာင္း သာသနာဝင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ တစ္နည္းအားျဖင္႔ ပြဲေက်ာင္းသာသနာဝင္မဟုတ္သူမ်ားကို ရြာက ၾကဥ္သည္။

ပြဲေက်ာင္းသားေတြအကုန္ ဓားခုတ္ လွံထုိး ျမင္းစီးကၽြမ္းက်င္ၾကသည္။ အခါရာသီအလိုက္ ေဆးအစီအရင္လည္း ၿပီးၾကသည္။ 'လူလည္းမိုက္၊ ၾကက္လည္းတိုက္၊ ေခြးလည္းကိုက္' ေသာ ပြဲေက်ာင္းသားမ်ားပင္။ သို႔ေသာ္ ပြဲေက်ာင္းသာသနာဝင္ လူမွန္သမွ် မခုိးရ၊ မလိမ္ရ၊ ကာမဂုဏ္လြန္က်ဴးစြာ မခံစားရ။ ဒါသည္ ပြဲေက်ာင္းစည္းကမ္း။ ဒီသံမဏိစည္းကမ္းသံုးခ်က္အတိုင္း ေနႏိုင္မွ ပြဲေက်ာင္းသားျဖစ္သည္။ ေဆးအစီအရင္လည္း စြမ္းၿပီး ဓားလည္းထက္သည္။ ပြဲေက်ာင္းဘုန္းႀကီးေတြက် ဒီထက္တစ္ဆင္႔တိုးလို႔ အိမ္ယာပါ မေထာင္ရ။ ဒီစည္းကမ္းအတိုင္းေနမွ ပြဲေက်ာင္းသာသနာမွာ ျမဲသည္။

ယခု ပြဲေက်ာင္း အဆံုးအမႏွင္႔ ပြဲေက်ာင္းဒကာမႀကီးတို႔၏ အျပဳအမူမ်ား 'ႏွာေခါင္းက်ည္ေပြ႔' တည့္တည့္ ေတြ႔ၾကေလၿပီ။

(၂)

ပြဲေက်ာင္းဝင္းတစ္ခုလံုး ညံေနသည္။ ဒီအခါ ရာသီတေပါင္းမို႔ ပြဲေက်ာင္းထဲမွာ ပ႒ာန္းသံေတြ ညံေနသည္။ ပြဲေက်ာင္းသာသနာႏွင္႔ လံုးလံုးမွမစပ္အပ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ပ႒ာန္းပြဲမ်ဳိးမဟုတ္ပါ။ ပြဲေက်ာင္းအတတ္၊ မႏၲာန္ အအုပ္အခံ၊ ေဆးအစီအရင္ႏွင္႔ က်င္႔စဥ္မ်ားကို အေၾကာင္းအက်ဳိးစပ္ ရြတ္ဆိုၾကေသာ ပ႒ာန္းပြဲသာ ျဖစ္ေပသည္။

ပ႒ာန္းပြဲထဲမွာ ပြဲေက်ာင္းဆရာေတာ္ကို ရွာသည္။ မေတြ႔။

ေက်ာင္းေရွ႕မွာ ပြဲေက်ာင္းသားေတြ ဓားေရးေလ႔က်င္႔ေနၾကသည္။ လာမည့္ တန္ေဆာင္မုန္းဆိုလ်င္ သူတုိ႔ထဲမွာ က်င္႔စဥ္ေအာင္သူတစ္ခ်ဳိ႕ ပြဲေက်ာင္းေဆးေတြ အၿပီးသတ္ထုိးႏွံၾကေတာ႔မည္။ လူစြမ္းေကာင္းအျဖစ္ လူရာဝင္ၾကေပေတာ႔မည္။ ပြဲေက်ာင္းကို ဖက္ၿပိဳင္လာသူမွန္သမွ်ကို ေျခဖ်က္မႈန္းပစ္ဖို႔ အစြမ္းေတြလည္း ရၾကေပေရာ႔မည္။

"က်ား" ဟု သံရွည္စြဲၿပီး က်ားထိုးတက္ကာ တိုင္ထိပ္ဆီမွ စက္ကြင္းကို လွံႏွင္႔ခြင္းခ်လိုက္ေသာ ပြဲေက်ာင္းသားေမာင္ႀကီးကိုၾကည့္ကာ ေမာင္ေက်ာင္းသားေလး အားက်လွသည္။ ႏွစ္ျခမ္းကြဲထြက္သြားေသာ စက္ပစ္ကြင္းကိုၾကည့္ၿပီး တေျဖာင္းေျဖာင္း အားေပးၾကေသာ ပရိတ္သတ္လက္ခုပ္သံအဆံုးမွာ ပြဲေက်ာင္းသားေမာင္ႀကီးက တေျဖာင္းေျဖာင္း လက္ပန္းေပါက္ ထခတ္သည္။ သူ႔ေပါင္လံုးႀကီးေတြမွာ ေဆးမင္ေၾကာင္ေတြ ျပည့္လို႔။

ထိုေဆးမင္ေၾကာင္တို႔ကို ေသခ်ာသတိထားၾကည့္ၿပီး ေမာင္ေက်ာင္းသားေလးစိတ္ထဲ ဒုတိယအႀကိမ္ ေၾကာက္ရြံ႕ ရွိန္းဖိန္းသြားရျပန္ပါေတာ႔သည္။

(၃)

ပြဲေက်ာင္းစည္းကမ္းက ခပ္နည္းနည္းေပမင္႔ ခပ္တင္းတင္းျဖစ္သည္။ စည္းကမ္းမလိုက္နာႏိုင္လွ်င္ ပြဲေက်ာင္းသာသနာ မဝင္ႏွင္႔။ ပြဲေက်ာင္းသာသနာဝင္ျဖစ္လ်က္ စည္းကမ္းပ်က္လ်င္ အသက္ႏွင္႔စပ္ကာ ဒဏ္တပ္သည္။ အခု ေမာင္ေက်ာင္းသားေလးျမင္လိုက္ရတဲ႔ ေဆးမင္ပိုင္ရွင္ ပြဲေက်ာင္းသားႀကီးေတြဆိုတာ ဒါမ်ဳိး စည္းကမ္းပ်က္သူေတြအေပၚ ဓားေရးစမ္းခဲ႔လွေပါ႔။ လူအရွင္နဲ႔ လူအျမင္မွာပဲ ဓားေရးျပၾကတာေလ။ အဲဒါ ပြဲေက်ာင္းအထာ။

ဆရာေတာ္ႀကီးက တေအာင္းဂူထဲမွာ တရားက်င္႔ေနတာ ျဖစ္ေပမည္။ တေအာင္းဂူဆိုတာ ပြဲေက်ာင္းေဆးေတြ စီရင္ရာ၊ ပြဲေက်ာင္းတရားေတြ က်င္႔ၾကံရာ ပြဲေက်ာင္းဘုန္းႀကီးေတြသာ ဝင္ခြင္႔ရသည့္ ဂူ။ ဒီဂူထဲ ဆရာေတာ္ႀကီးေရာက္ေနၿပီဆိုမွ အျပင္က မထြက္မခ်င္းေစာင္႔ေန႐ံုမွ အပ၊ အျခားမရွိၿပီ။

ေမာင္ေက်ာင္းသား ပါးစပ္ေတြ ယားလွၿပီ။ ေမာင္ေက်ာင္းသား မုသားမဆိုတတ္ပါ။ ထို႔အတူ အမွန္တရားကို ထိမ္္မထားတတ္ေပ။ အခု ပြဲေက်ာင္းတစ္ခုလံုး၏ ဝမ္းမီးကို စားစရာ အလွဴျပဳေပးကာ ၿငိမ္းေစတတ္ေသာ ေက်ာင္းအစ္မႀကီးကို ရမၼက္အာသာမျပည့္ ဆာေလာင္ေနသည့္ အေနအထားျဖင္႔ ေမာင္ေက်ာင္းသား ေတြ႔ခဲ႔ရသည္။ ပြဲေက်ာင္းတစ္ခုလံုး၏ အရွက္ကိုလံုေစဖို႔ အဝတ္သကၤန္းေထာက္ပံ႔တတ္ေသာ ေက်ာင္းအစ္မႀကီးကုိ အဝတ္မကပ္ေသာ ကိုယ္ျဖင္႔လည္း ျမင္ခဲ႔ရၿပီ။ ဒါေတြ ေမာင္ေက်ာင္းသားရင္ထဲ ဆို႔နင္႔ေနသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေျပာျပခ်င္ေနသည္။ အထူးသျဖင္႔ ပြဲေက်ာင္း ဆရာေတာ္ႀကီးကို ဦးတိုက္ေလွ်ာက္လိုက္ခ်င္သည္။ ယခုမူ ဆရာေတာ္ႀကီးကိုယ္တုိင္က တေအာင္းဂူထဲ ဝင္ေနတုန္းမို႔ ကပၸိယႀကီး ဦးလူနထံ ခဏဝင္ခဲ႔ေတာ႔သည္။

"ပက္လက္ ကားယားႀကီးဗ်ာ"

"ဘာ…၊ ဘယ္လို၊ ဘယ္သူ"

ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္သည့္အဆံုး ဦးလူနထံ အနည္းငယ္ ဖြင္႔ခ်ၿပီးမွ အံ႔ႀကီးဩ မယံုႏိုင္ဟန္ တံု႔ျပန္လာသည့္ ဦးလူနကိုၾကည့္ၿပီး ေမာင္ေက်ာင္းသား ေတြေဝသြားရသည္။ ထို႔ေနာက္ သူျမင္ခဲ႔ေသာ ျမင္ကြင္းထဲမွ ပက္လက္ေနေသာ ေက်ာင္းအစ္မႀကီးေဘး ဒူးေထာက္ေနေသာ လူႏွစ္ေယာက္အေတြးထဲ ေပၚလာသည္။

ထုိလူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပါင္တံေတြမွာ ထိုးႏွံထားေသာ ေဆးမင္ေၾကာင္ေတြ။

စက္ပစ္ကြင္းကို ဟက္တက္ကြဲေအာင္ ခြဲပစ္လိုက္ေသာ ပြဲေက်ာင္းသား ကာကြယ္ေရးသမားႀကီး၏ ဂုဏ္ယူေသာ မ်က္ႏွာ။ တေျဖာင္းေျဖာင္း လက္ပန္းေပါက္ ခတ္လိုက္သံ။ ပြဲေက်ာင္းသားႀကီးေပါင္မွာလည္း အလားတူ ေဆးမင္ေၾကာင္ေတြနဲ႔။ အဲဒါ ပြဲေက်ာင္းဆရာေတာ္ႀကီးကိုယ္တိုင္ ထုိးေပးထားတဲ႔ ကာကြယ္ေရး ပြဲေက်ာင္းသားတပ္ရဲ႕ ေဆးမင္ေတြေလ။

"ေဟ႔… ေမာင္ေက်ာင္းသား၊ မင္း မဟုတ္တာ မေျပာရဘူး၊ တို႔ပြဲေက်ာင္းက မလိမ္ရဘူး၊ မခိုးရဘူး၊ ကာမဂုဏ္မလြန္က်ဴးရဘူး"

ေမာင္ေက်ာင္းသား တစ္ခဏေတာ႔ ဆြံ႔အသြားရသည္။ သူသည္ အခုဆို ေဘးၾကပ္နံၾကပ္အေျခထဲ ေရာက္ေပၿပီ။ မုသား၊ ခိုးတာႏွင္႔ ကာမဂုဏ္သည္ ပြဲေက်ာင္းစည္းကမ္းပ်က္တာ။ ပြဲေက်ာင္းစည္းကမ္းပ်က္လ်င္ ေပးသည့္ဒဏ္က အသက္ကိုရင္းသည္ဟု ပြဲေက်ာင္းဆရာေတာ္ ေဟာေသာ ပြဲေက်ာင္းတရားေတြ ဖန္တရာေတေအာင္ နာခဲ႔ဖူးသည္။

ပြဲေက်ာင္းထဲမွ ပြဲေက်ာင္းရြာသားေတြ စု၍ ရြတ္ဆုိၾကေသာ ပြဲေက်ာင္းပ႒ာန္းသံ နားထဲမွာ စီစီညံေနသည္။ တေပါင္းေနႏွင္႔အတူ ေမာင္ေက်ာင္းသားကိုယ္ထဲ ေရဓာတ္ခန္းေျခာက္သလို မူးေဝေဝ ျငီးစီစီႏွင္႔။ ထိုစဥ္ ဆြဲဆြဲငင္ငင္ အူထည့္လိုက္ေသာ ပြဲေက်ာင္းေခြးတစ္အုပ္၏ အူသံကို ၾကားရၿပီး ေမာင္ေက်ာင္းသားေလး ဝမ္းသာသြားသည္။ အနည္းဆံုးေတာ႔ ေခြးတို႔သက္ေသ ရွိေပေသးသည္။

ပြဲေက်ာင္းေခြးတို႔သည္ ပြဲေက်ာင္းသီလပ်က္သူ တစ္ေယာက္တေလ ေက်ာင္းထဲ ဝင္လာလ်င္ သိသတဲ႔ေလ။ အဲဒီအခါ အခုလိုမ်ဳိး ဆြဲဆြဲငင္ငင္ အူတာပဲတဲ႔။ အခုလည္း ပြဲေက်ာင္းထဲက ေခြးေတြ ေနရာအႏွံ႔ ဆြဲဆြဲငင္ငင္ အူျပန္ေလၿပီ။ ကာကြယ္ေရးပြဲေက်ာင္းသားေတြလည္း ဓားတဝင္႔ဝင္႔နဲ႔။

ေစာေစာက မုိးနံျခံဳထဲမွာ ပက္လက္ႀကီးကားေနေသာ ေက်ာင္းအစ္မႀကီးသည္ အေမႊးနံ႔သာေတြဆင္ကာ ေက်ာင္းထဲ ဝင္လာၿပီး ကာကြယ္ေရး ပြဲေက်ာင္းသားေတြေရွ႕ လူလံုးျပလို႔။ ဒါကိုပဲ မ်က္လံုးကစားကာ အရသာခံေနၾကေသာ ကာကြယ္ေရးပြဲေက်ာင္းေတြ မ်က္လံုးထဲမွာ အေျဖတစ္ခုကို ေမာင္ေက်ာင္းသားေလး ေရးေရးျမင္လိုက္ရသည္။

ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္စြာ အားကိုးတႀကီး ဆရာေတာ္ႀကီး ျမန္ျမန္ထြက္လာေလႏိုးႏိုး ေက်ာင္းအေနာက္ေခ်ာင္ထဲက တေအာင္းဂူဘက္ သုတ္သုတ္ေျပးမိသည္။

မႏွစ္ကမွ အပ်ဳိေဖာ္ဝင္၍ ဆံပင္ကို အုပ္လံုးသိမ္းထားေသာ မိဂ်မ္းေလးကို ထဘီမွာ ေသြးကြက္ကြက္ထလ်က္ တေအာင္းဂူထဲမွ ယိုင္ခ်ိခ်ိ ထြက္လာတာေတြ႔ရသည္။ နီးစပ္ရာ အကြယ္အကာတစ္ခုမွာ သူ႔တစ္ကုိယ္လံုး ျမဳပ္ေစလ်က္ လံုေအာင္ပုန္းၿပီးခ်ိန္ ဝမ္းသာအားရ ျဖစ္ေနေသာ မိဂ်မ္းေလး၏ မိဘႏွစ္ပါးကို ဘြားခနဲ႔ ျမင္လိုက္ရသည္။

ေနာက္နားမွကပ္ပါလာေသာ ပြဲေက်ာင္းဆရာေတာ္ မိန္႔လိုက္တဲ႔စကားက

"ေနာက္ကိုးလဆို ဘုရားေလာင္းေလး ေမြးေတာ႔မယ္" တဲ႔။

ေမာင္ေက်ာင္းသား စိတ္ေတြ ျပာေဝသြားရသည္။

(၄)

တေအာင္းဂူထဲမွ ထြက္လာေသာ ဆရာေတာ္သည္ ေခြးအူသံေတြေၾကာင္႔ ေတာ္ေတာ္စိတ္ ၿငိဳျငင္ ေဒါသထြက္ေနသည္။

ကပၸိယႀကီး ဦးလူနက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင္႔ မဟုတ္တမ္းတရားေျပာေသာ ေမာင္ေက်ာင္းသားအေပၚ အေတာ္ရြံရွာလ်က္ရွိၿပီး၊ ေက်ာင္းအစ္မႀကီးကို အားနာေနသည္။

ေက်ာင္းအစ္မႀကီးကေတာ႔ ခ်ီးမြမ္းကဲ႔ရဲ႕ႏွစ္တန္ ေလာကဓံကို မမႈေတာ႔ေလဟန္ျဖင္႔ ဓားတဝင္႔ဝင္႔ ကာကြယ္ေရးတပ္ေရွ႕ လမ္းသလားလို႔။

ေမာင္ေက်ာင္းသား နားထဲ ေက်ာင္းထဲမွ ပ႒ာန္းသံ စီစီညံလာသည္။

"မင္း ပြဲေက်ာင္းသားဆို၊ ဘယ္မလဲ ပြဲေက်ာင္းသား သိကၡာ"

"ေစာေစာကေတာ႔ ဆရာေတာ္ တေအာင္းဂူထဲေရာက္ေနလို႔ဆို။ အခု ဆရာေတာ္ႀကီးကိုယ္တုိင္ ထြက္လာၿပီေလကြာ၊ မင္း ပြဲေက်ာင္းသား သိကၡာတည္ေသးရင္ အခု လူေရွ႕ေျပာ။ ဘယ္ဟာအမွန္လဲ ငါကိုယ္တိုင္ သိခ်င္တယ္။ ေသြးနဲ႔သက္ေသတည္၊ မဟုတ္လုိ႔ကေတာ႔ မင္းကို ငယ္ရြယ္ေသးေပမယ္႔ ငါရြံတယ္၊ ဒါပဲ"

ဦးလူနက သူ႔ကို ရြံရွာသလို ေျပာလာေသာ စကားသံေတြ ပြက္ပြက္ေလာသည္။

ေက်ာင္းေလွကားထစ္ေတြေပၚ နင္းတက္သြားတဲ႔ ေက်ာင္းအစ္မႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ေနာက္ပိုင္းဟာ အိပက္ပက္ လႈပ္လို႔။

တေပါင္းေနသည္ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူ၏။ ထိုပူေသာ ေနမင္းကို ေမာင္ေက်ာင္းသားက မပူနဲ႔ဟု တားဖို႔ အာဏာမသက္ႏိုင္ပါ။

ေက်ာင္းထဲက ပ႒ာန္းပြဲဟာ ပို၍ပို၍ ဆူလာသည္။ သုိ႔ေသာ္ ပြဲေက်ာင္းရြာ ဘာသာေရးမို႔ ဒါကိုလည္း ေမာင္ေက်ာင္းသားက မတားပိုင္။

တေအာင္းဂူဘက္မွာေရာ၊ ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာပါ သီလပ်က္တို႔ အနံ႔ရ၍ ေခြးေတြ အူၾကသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီး စိတ္ေတာ္ၿငိဳသည္။ ေက်ာင္းအစ္မႀကီး မေနာေတာ္ေနာက္သည္။

အခုလို ပ႒ာန္းကဆူ၊ ေနပူပူမွာ ေက်ာင္းေျခရင္း ေခြးကတက္က ဝါးရင္းႏွစ္တုတ္တစ္ေခ်ာင္း ဆြဲထုတ္ခဲ႔ကာ အူေသာေခြးမ်ားကို တစ္ေကာင္မက်န္ ႐ိုက္သတ္ပစ္ျခင္းသည္သာ ပြဲေက်ာင္းရြာ၊ ပြဲေက်ာင္းသားတို႔ႏွင္႔ အသင္႔ေတာ္ဆံုး စိတ္ေျဖနည္း ျဖစ္ေလမည္လား ေမာင္ေက်ာင္းသားေလး မေတြးတတ္ေတာ႔ပါ။

တကယ္ေတာ႔ ဟန္သာရွိၿပီး အဆံမရွိေသာ ပြဲေက်ာင္းဝိနည္းႏွင္႔ ပြဲေက်ာင္းဘာသာေရးႀကီးထဲမွာ ေက်ာင္းအစ္မႀကီးတို႔လို လူေတြ အာသာငမ္းငမ္း ေမြ႔ေလွ်ာ္ၾကသလို၊အထာသိေသာ စားေနက် ကာကြယ္ေရးပြဲေက်ာင္းသားေတြလည္း ေပ်ာ္ၾကပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီး တရားအေဟာေကာင္းသေလာက္ ရြာသားေတြမွာ အရမ္းယံုတတ္ၾကၿပီး၊ ဦးလူနတို႔ ကပၸိယတစ္သိုက္က သည္းသည္းလႈပ္ ကိုးကြယ္ၾကခ်ိန္မွာ၊ မျမင္သင္႔သည္ကို ျမင္တတ္ေသာ၊ မေတြ႔သင္႔သည္ကို ေတြ႔တတ္ေသာ ေမာင္ေက်ာင္းသားအဖုိ႔၊ မအူသင္႔သည္ကို အူရန္ေကာဟု ပြဲေက်ာင္းေခြးတစ္အုပ္ကို ႐ိုက္သတ္ပစ္ရန္မွတစ္ပါး အျခားမရွိေလၿပီ။

ေအာင္မ်ဳိးသူလြင္

၁၆၊၀၃၊၂၀၁၈

တနလၤာ

ညေန ၀၅း၂၃