ဒီကေလးဟာ စိတ္ၾကီးရင္ ေအာ္ဟစ္ပစ္တတ္တာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို တူတယ္ဗ်။ ငိုလည္းမငိုဘူး။ သူကေအာ္တာ။ ေခ်းေသးစိုလို႔ အလိုမက်ရင္ စြတ္ေအာ္ျပီး၊ အႏွီးဝတ္ေလးလဲေပးလိုက္ျပီဆို ျငိမ္သြားပါေရာ။ ဒါေပမယ့္ သူက ဒီလိုပဲ အလိုမက်တုိင္းေအာ္တယ္ဗ်ာ။ တစ္ခါတေလလည္း အလုပ္ပင္ပန္းလြန္းရင္ စိတ္မရွည္လို႔ ဟိုဘက္ကုတင္၊ ဒီဘက္ကုတင္အိပ္ရင္း နင္တို႔သားအမိ နားျငီးတယ္ေဟ႔လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ထထျပန္ေအာ္လို႔ သူ႔အေမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ျပႆနာ တက္ရတာက ရွိေသး။ သူ႔အေမက ကၽြန္ေတာ္႔ကိုေျပာတယ္။ ကိုၾကီးက အေဖစိတ္ကို မရွိဘူးတဲ႔။
ေအးဗ်ာ။ သူေျပာတာလည္း ကၽြန္ေတာ္ မနာပါဘူး။ သမီးေလး လာေတာ႔မယ္လို႔ တံခါးလာေခါက္စက ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို ေနမထိထိုင္မသာ ေပ်ာ္သြားတာမ်ဳိး ကၽြန္ေတာ္ မျဖစ္ဘူးဗ်။ ကေလးတစ္ေယာက္တာဝန္ကို ဘယ္လိုရယ္လို႔ေတြးရင္း ေခါင္းေတြပူလာတာပါပဲဗ်ာ။ ကိုယ္႔အေတြးနဲ႔ ကိုယ္ျငိမ္သြားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို သမီးေမေမက စိတ္ေကာက္တယ္ေလ။ ဟင္ ဘာလို႔ေကာက္တာတုန္းဟ ဆိုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔မေျဖဘူး။ မိန္းမေတြဟာ သိပ္ခက္တယ္ဗ်ာ။ ေနာက္ေတာ႔မွ ဒီမဂၤလာသတင္းကို ကၽြန္ေတာ္က ေပ်ာ္ဟန္မျပလို႔တဲ႔။ ေအးဟာ ငါလည္း တစ္ခါမွ ကေလးမရဖူးေတာ႔ စိတ္ထဲတစ္မ်ဳိးၾကီးျဖစ္သြားတယ္လို႔ ကိုယ္က ေတာင္းပန္လိုက္မွ သူနဲ႔ကိုယ္ထသတ္ရမတတ္ စကားေတြမ်ားရျပန္ပါေပါ႔လား။ ဒီဒုကၡေတြ မိန္းမ မယူဖူးတဲ႔ေကာင္ ဘယ္သိလိမ္႔မတုန္း။
အဲဒီတုန္းက သမီးက သူ႔ေမေမဗိုက္ထဲက ထြက္လာဖို႔ လပိုင္းအလုိ။ သမီးေမေမကို ဆိုင္ကယ္ေနာက္မွာတင္ျပီး အိမ္ကိုျပန္ေတာ႔ ၊ ဟိုေရွ႕နားမွာ ယဥ္ထိန္းေတြ လိုင္စင္စစ္ေနလို႔ ရပ္ဖို႔အရွိန္ေလးေလ်ာ႔ေနတုန္း၊ ျဗဳန္းဆို ကိုယ္႔ေရွ႕ကေန ရုတ္တရက္ ျပန္လွည့္ေျပးတဲ႔ ငနဲတစ္ေကာင္ရဲ႕ ဆိုင္ကယ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုင္ကယ္ကို ခါးလည္က ျဖတ္တိုက္လိုက္ပါေရာလား။ သမီးေမေမက ေနာက္ကေန ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ တအားေအာ္တယ္။ ရင္ထဲလည္း ပူသြားတာနဲ႔အတူ ဆိုင္ကယ္ကို လဲမသြားေအာင္ထိန္းေနတုန္း၊ ငနဲက သူ႔ဆိုင္ကယ္သူ ဟန္ခ်က္ျပန္ထိန္းျပီး ေမာင္းေျပးမယ္လုပ္ပါေရာ။ ကံဆိုးကံေကာင္းေပါ႔။ အဲဒီနားလမ္းေထာင္႔က တက္စီသမားေတြက ဒီေကာင္႔ဆိုင္ကယ္ကို ျဖတ္ဖမ္းဆြဲထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေလ စိတ္တိုလြန္းလို႔ အဲဒီအေကာင္ကို အက်ၤီလည္ကုပ္ကကိုင္ျပီး ဆြဲလာမိတာပဲ။ သမီးေမေမနားေရာက္မွ ဘာျဖစ္သြားေသးတုန္းေမးေတာ႔ မခိုက္မိဘူးတဲ႔။ ဆိုင္ကယ္ေျခနင္းခံုကို တိုက္မိသြားတာဆိုေတာ႔ ေျခနင္းခံုေကာက္ေကြးသြားတယ္။ ကံေကာင္းတာက သမီးနဲ႔ သမီးေမေမဘာမွ မျဖစ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကံေကာင္းသလို၊ ဒီေကာင္လည္းကံေကာင္းပါတယ္။ ႏုိ႔မိုဆို ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္မိမလဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတြးမရဘူး။ ဘဝမွာ အဲဒီေလာက္ သတိလက္လြတ္ စိတ္တိုသြားဖူးတာ အၾကိမ္ေရ နည္းနည္းပဲရွိတယ္။
သမီးနဲ႔က အိမ္မွာလည္း သိပ္အားရေအာင္ မေတြ႔ရပါဘူး။ ေန႔ခင္း ကၽြန္ေတာ္ထမင္းစားအားခ်ိန္ဆို သမီးကအိပ္ေနတာ မ်ားတယ္။ တာဝန္နားတဲ႔ ရက္ေတြေလာက္ပဲ တစ္ေနကုန္ေတြ႔ရတာ။ အလုိလုိေနရင္းမွ အားမရပါဘူးဆို သမီးေမေမက ရုတ္တရက္ ေသြးႏုသားႏုနဲ႔ မတက္မျဖစ္ သင္တန္းတစ္ခုတက္ရဖို႔ ဖန္လာပါေရာလား။ ဒီေတာ႔ သမီးေလးချမာလည္း ေဖေဖကိုထားျပီး ေမေမနဲ႔ မႏၲေလးမွာ အိမ္ေလးတစ္လံုးငွားျပီး သင္တန္းတက္ေနရ ရွာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အလုပ္ရွိရာ ကၽြန္ေတာ္႔ျမိဳ႕ေလးမွာေပါ႔။ အခါတုိင္းလို အလုပ္အားရင္ ဘီယာဆိုင္ေတြဘာေတြ မသြားခ်င္ဘူးဗ်ာ။ သမီးေလးဆီ ေျပးသြားခ်င္တယ္။ ဒီကေလးမဟာ အိပ္မွာရွိေတာ႔သာ ညညနားျငီးေအာင္ေအာ္တာ၊ မရွိေတာ႔ လြမ္းသားဗ်။ သူနဲ႔ကိုယ္ေတြ႔တာျဖင္႔ ႏွစ္လေတာင္မျပည့္ေသး။
သမီးေမေမနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ကေတာ႔ လူခ်င္းသာေဝးေနတာ အခါတိုင္းလို တဂြမ္ဂြမ္၊ တဂ်ိန္းဂ်ိန္းပါပဲ။ တစ္ခါတေလမ်ား လက္ကိုင္ဖုန္းကို ေပါက္ခြဲပစ္ခ်င္မိသည္။ ငယ္ငယ္က အေဖနဲ႔အေမရန္ျဖစ္ရင္ စိတ္ညစ္ခဲ႔ဖူးတာ သတိရျပီး၊ သမီးေရွ႕မွာေတာ႔ ဆင္ျခင္ရမယ္လို႔လည္း ေတြးမိသည္။ သမီးေလးေက်ာင္းေနရင္ ကိုယ္႔တုန္းကလို မခ်ဳိ႕ငဲ႔ေအာင္လည္း စိတ္ကေတြးျပီး ပိုက္ဆံကို ပိုရွာဖုိ႔စိတ္တင္းရသည္။ အခါတိုင္းလို မထင္ရင္ မထင္သလို ေျပာတတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္႔အက်င္႔ကိုလည္း သမီးေလးကိုငဲ႔ျပီး ျပင္ရဦးမည္။ သမီးက သူ႔ေဖေဖကို ခ်စ္ခ်စ္မခ်စ္ခ်စ္ သူ႔ေဖေဖေၾကာင္႔ေတာ႔ အမ်ဳိးေတြၾကား မ်က္ႏွာမငယ္ေစလို။ ကၽြန္ေတာ္႔ ကိုယ္ေတြ႔ေတာ႔ ဖခင္ေမတၱာဆိုတာ ျမင္႔မိုရ္ေတာင္ေတြဘာေတြ မဟုတ္ပါဘူး၊ အဲဒီေလာက္ေလး ပါပဲ။ အခုေတာ႔ လက္ေတြ႔အားျဖင္႔ သမီးေလးစာဖတ္တတ္လာရင္ လက္လွမ္းမီရာမွာ မသိမသာထားျပီး ျမႇဴဆြယ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္႔စာအုပ္ေတြနဲ႔ စာအုပ္စင္ ခပ္လတ္လတ္တစ္ခု အိမ္မွာျပင္ထားသည္။ ဒါလည္း သူလမ္းေလွ်ာက္တတ္လို႔ ေမ်ာက္ရံႈးေနေအာင္ ေဆာ႔ရင္ ကၽြန္ေတာ္႔စာအုပ္ေတြ ျဖဲပစ္မွာ စိုးတာလည္း ပါတာေပါ႔။
သူစာဖတ္တတ္လွ်င္ေတာ႔ ေရႊေသြး၊ ေတဇ၊ မိုးေသာက္ပန္းနဲ႔ ကာလေပၚ ကေလးဖတ္စာေပေတြ ဝယ္ေပးရမည္။ ဖတ္လိုလွ်င္လည္း ဖတ္ေစေပါ႔။ အတင္းအၾကပ္ေတာ႔ မဖတ္ေစပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က သမီးကို ကိုယ္တိုင္က ဘာျဖစ္ခ်င္ျပီး၊ ဘာဝါသနာပါသည္ကို သိျပီး၊ ထိုအတုိင္းရဲရဲေလ်ာက္တတ္ဖို႔သာ လမ္းျပပါမည္။ ထို႔ထက္ပို၍ ကၽြန္ေတာ္တတ္ႏိုင္သည္လည္း မထင္ပါ။ သို႔ေသာ္ အခုေတာ႔ တအဲအဲေအာ္တတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ႔္သမီးကို လြမ္း၍ ဤစာကိုေရးပါသည္။ သမီးကေတာ႔ အေဖဆိုတာလည္း နားလည္ဦးမည္မဟုတ္၍ လြမ္းတတ္ေသးမည္လည္း မဟုတ္ပါ။ ဒီတစ္ခါ အားရက္မွာေတာ႔ သမီးဆီလိုက္သြားျပီး ေပါင္ေပၚတင္ေပြ႔ကာ ေခ်ာ႔ျမႇဴရင္း၊ ေႏြးခနဲ႔ခံစားလုိက္ရေသာ စိုစြတ္မႈမွာ၊ ကိုယ္႔အေပၚသူ ရွဴရွဴေပါက္ခ်ျပီဟု ေအာ္ဟစ္ေျပာရင္း တဟားဟားရယ္ရေပဦးမည္။ ကၽြန္ေတာ္ သမီးကို ခ်စ္ပါသည္။
ေအာင္မ်ဳိးသူလြင္
၁၃/၀၇/၂၀၁၅
တနလၤာ
ညေန ၀၅:၀၁
No comments:
Post a Comment